AANSCHIJN
Momenteel bevinden wij ons in een donkere tijd waar geen woorden te vinden zijn voor de bitterheid en de donkerte. Hoe verhouden wij ons tot wat de mens is en doet en hoe tot de natuur, waar wij ook een onderdeel van zijn.
Met de tentoonstelling Aanschijn proberen de kunstenaars klaarte, licht, helderheid te brengen in de donkerte. Het woord Aanschijn roept ook een gevoel van verandering op. Wat gaat de mens doen betreffende de wereld om hem heen? Gaat hij rivaliseren of het perspectief veranderen? Wat we zien is slechts een momentopname, onderhevig aan evolutie en transformatie. Een aanschijn kan in een seconde veranderen, beïnvloedt door omstandigheden, emoties en ervaringen. De wereld is voortdurend in beweging en de perceptie hiervan verschuift voortdurend. De mens moet een nieuwe relatie tot de aarde zoeken. Nieuwe wegen vinden om bewustzijn te delen met de stromen van energie die wij delen met de aarde, de dieren, de natuur. Wij zijn allemaal met elkaar verbonden. Natuur bestaat binnen de sociale orde; natuur leeft in ons en om ons heen en door ons heen. Zelfs lang nadat wij sterrenstof worden.
Monica Croese (1959) en Angelica Obino (1965) vinden in hun werk de verbinding tussen de verwondering en de vrijheid van creatie.
Wat gebeurd er als we vergeten de connectie te zoeken met de natuur, als we ons niet kunnen loszingen van de omgeving? Monica & Angelica willen in de magische momenten en betovering van het leven een tegengif bieden om de vervreemding van onszelf en een steeds onnatuurlijker wereld het hoofd te bieden. Een wereld waarin materialisme als heilig wordt beschouwd, een wereld die steeds virtueler wordt, waarin ambachtelijk werken en leven wordt weggesaneerd. Het concept AANSCHIJN is bewust gekozen. Het draagt een poëtische lading die dieper gaat dan het oppervlakkige aspect van iets. Het doet een beroep op de zintuigen en het prikkelt de verbeelding. Het gaat niet alleen over hoe iets eruitziet, maar ook over hoe het voelt, ruikt, en hoe het ons innerlijke wezen raakt.​
​
Monica laat zien wat de mens kan zijn; een sjamaan in contact met de natuur, maar zij laat ook het diep menselijke zijn in al zijn facetten zien. Zij heeft een eigen beeldtaal en een unieke esthetische vormgeving. De beelden spreken over hoop, maar ook wanhoop. Gevoelens die vaak in deze tijd veronachtzaamd worden en weggestopt, maar die we niet kunnen ontkennen als we de toekomst lichter willen zien, met betere onderlinge connecties. Meer verbondenheid……
Angelica’s sculpturen komen uit een diep verlangen om via een ambachtelijk proces zich te verbinden met dat wat wij verloren hebben: onschuld en berekendheid spelen op het scherpst van de snede een dans van diversiteit en lotsbestemming. Het is niet de bedoeling om te provoceren, maar de bevinding bevragen die ten grondslag ligt aan onze vreemde manieren van omgang met de natuurlijke gang der dingen. De relatie terug te leggen bij het tot AANSCHIJN komen van echtheid en weergave.
Beide kunstenaars vormen een dystopische realiteit die via het werk gaatjes vindt in het donker waar het licht kan schijnen. De kunstenaars nodigen uit om goed te kijken want in de letterlijke betekenis verwijst aanschijn naar het gezicht of uitdrukking van een persoon. Het uiterlijk; ogen, lippen, de blos op de wangen, maar het weerspiegelt ook innerlijke emoties en gedachten die zich aftekenen in het gelaat. Stralen van geluk, vertroebeld door verdriet of een glimp van hoop. Het kan ook van toepassing zijn op objecten, situaties en landschappen. Een vredig landschap met zachte glooiingen en kalm water, een sombere oude ruïne met spookachtige schaduwen, donkere wolken die zich samenpakken of een stralende zon.
We hopen dat de tentoonstelling Aanschijn raakt, beroert en misschien nieuwe inzichten geeft. Zit er achter de oppervlakte van de werkelijkheid een diepere spirituele waarheid? Wordt dit onthuld als je aandachtig kijkt, durft te kijken? Te kijken naar de betekenis achter de aanschijn van de wereld om ons heen.
Blijf dromen, blijf hopen, we zijn allemaal verbonden. Mens & natuur.
Juli 2024
Monica Croese & Angelica Obino